Pizzeria Da Michele – Napoli

2013 Yılı güney İtalya gezimiz sırasında ikinci durağımız olan Napoli’ye ikinci gelişimiz. Planımız Roma – Napoli – Amalfi sahilleri ve Sicilya. Napoliye ilk gelişimiz, sırt çantalarımızla 1990 yılına rastlar. 1990’da Napoli hakkındaki elimizdeki tek kaynak lime lime olmuş bir “Let’s go Europe” kitabı idi. Oradaki yazılanlar da pek iç açıcı olmamasına rağmen gelmiştik. O gelişimizde, açıkçası Napoli’den ürkmüştük. Tren’den iner inmez garın çevresindeki kötü ortam bizi çok rahatsız etmişti. Napoli’de bir belediye otobüsü ile ring yapıp hiç konaklamadan tekrar Roma’ya dönmüştük.




Bu kez şartlar farklı. Artık internet var ve ön hazırlıklarımız tam. GPS var heryer elimizle konmuş gibi bulunuyor. Ne yer, nerede yer içer, nereyi gezeriz hepsi hazır. Hatta artık iletişim o kadar hızlı ki, gezimiz sırasında bile sosyal medya kanalı ile (Teşekkürler Hakan Samur) bazı önerileri (Pizzeria Trianon) değerlendirebiliyoruz.

8W0C7769

Dar sokaklarda, camlardan yarı beline kadar sarkıp gelen geçene laf atan şişman teyzeler, yollarda toplanmış aralarından geçmenin yürek isteyeceği kalabalık abiler, bağıra çağıra konuşulan restaurantlar kafeler, neredeyse tüm arabalarda bizim unuttuğumuz direksiyon kilitleri, yemyeşil bir kırsal bölge. Evet 80 lerin İstanbul Film Festivallerindeki Federico Fellini filmlerinin kaynağı sanki buralar.

8W0C7777

Napoli’de yapılmadan dönülmemesi gerekli en önemli şey ise; o nefis Pizzasının tadına bakmak olsa gerek. Napoli’de pizza resmi mercilerin belirlediği bir standart dahilinde gerçekleşmekte. Büyüklüğü, altındaki domates sosu, üzerindeki mozarellesı hepsinin standartı oluşturulmuş. O nedenle de bu Şehirde Pizzayı nerede yerseniz yiyin hem görüntü hem de lezzeti birbirine çok benzer. Biz İstanbul’dan hazırlıklı geldiğimizden bir çok Pizzacıyı deneme imkanı bulduk. En salaşından, en lüksüne inceledik. Bir kısmında Cola Zero bile yokken, bir kısmında Şarapsız oturulmuyor.

8W0C7759

Bizce Da Michele denediklerimiz içinde en iyisi. Da Michele ‘Eat Prey Love’ filminde Julia Roberts’ın afiyetle pizza yediği restaurant.
Burada pizza için öncelikle, ince sayılabilecek bir hamur üzerine bolca domates sosu gezdiriliyor, üzerine elle parçalanmış mozarella ve son olarak pirinç imbikten ekstra sızma zeytinyağı ve bir kaç fesleğen yaprağı. Harlı bir odun ateşinde hızlı (1 – 1,5 dk) bir şekilde pişiriliyor, tabanı bir miktar yanıyor hatta. Sadece iki çeşit yapılıyor Marinara (Mozarellasız bol domates soslu) ve Margarita. Servis edildiğinde ise oldukça yumuşak ve sulu sayılabilecek bir yapıda geliyor. Böylesine basit bir yiyecek nasıl bu kadar lezzetli olabiliyor anlamak mümkün değil. Elle yemek en kolayı. Da Michele bizim Sultanahmet Köftecisi ambiansında bir yer. İçecek olarak sadece su, normal Coca Cola (diyet ve zero su yok, kalmamış değil yok yani satmıyorlar) ve 1 marka bira var. Bu futbol manyağı memlekette, yemek yediğimiz sırada Napoli’nin maçı olduğundan, şehirde hayatın o maçla aktığı saatlerdi. Garsonlarımız her gol atağında koşarak kasadaki tüplü kibrit kutusu kadar minicik bir televizyonun yanına gelip kah gülüyorlar, kah üzülüyorlar.

8W0C7762

Ama sonucu şöyle bağlamak istiyorum; Gezi’ye Roma ardından Napoli ile başlamıştık. Napolide 2 gün kaldık. Sonrasında 1 hafta kadar Amalfi sahilleri ve Sicilya’yı gezdik. Dönüşümüzde Roma’dan uçağı kaçırmak pahasına bir daha Napolinin o keşmekeş trafiğine girdik ve Da Michele’e gittik. Kapıda kuyruktaki hiç İngilizce bilmeyen İtalyanlara vücüt diliyle uçağı kaçırabileceğimizi anlattık ve hepsi gülerek bizi öne aldı, artık neredeyse arkadaş olduğumuz garsonlara hızlı bir servis yaptırıp, büyük boy margaritaları mideye indirip huzur içinde Roma’ya doğru yola çıktık.

8W0C7784

http://www.damichele.net/

Julia Roberts’ın ‘Eat Prey Love’ filminden ‘Da Michele’ deki sahne.


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Etiketler:

Yorumlar

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir